hernieuwd contact

Ik vind het best maf dat er in 1 week twee oude contacten opduikelen.

Eerst mijn "ex potentiele schoonmoeder" en nu weer Paul.

Herinneringen aan mooie, dierbare en gelukkige vervlogen tijden. Maar ook herinneringen aan het stuk lopen van vriendschappen.

Ukkesteyn

Door Paul en zijn vrouw ben ik in aanraking gekomen met tamme ratjes. In het begin vond ik het enge beestjes, maar op een gegeven moment raakte ik er aan gewend en vond ik het steeds leuker om die diertjes bezig te zien. Echte knuffelkontjes en dondersteentjes.
Toen zij een opvangratje in huis kregen die zwanger bleek, begon het bij mij te kriebelen en besloot ik toen de rittens geboren waren zelf ook ratjes te nemen. Dat werden de broertjes Twan en Casper.

Hun domeintje "Ukkesteyn"



Helaas zijn Twan en Casper inmiddels overleden, maar ik denk met veel plezier aan mijn doerakjes terug.
Ze waren toen een zeer geliefd en gewillig onderwerp om mijn eerste digitale camera uit te testen.

Oude vriend

Vandaag kreeg ik via Schoolbank een mailtje van Paul. Blij verrast met het teken van leven. Mailtje terug gestuurd dat ik het leuk zou vinden om eens bij te kletsen.

Paul heb ik rond 1998 leren kennen. Tot circa 2001 had ik met hem en zijn vrouw een hele leuke vriendschap. Het klikte goed en we konden goed met elkaar praten. Maar op een gegeven moment kreeg ik een depressie en kon ik het niet meer opbrengen om met het ADHD-gedrag van de vrouw om te gaan. Uit zelfbescherming heb ik toen een punt achter de vriendschap gezet. Af en toe had ik nog wel eens contact met Paul. Ik wist dat hij op een gegeven moment gescheiden was. Later is hij gaan samenwonen. Daarna hebben we geen contact meer gehad.

right

How can one be right if everybody is wrong?

onbekend

onvoorzichtig woord

Vier stevige paarden zijn niet in staat een onvoorzichtig woord terug te halen.

Chinees gezegde

oordeel

Vel geen oordeel over dingen waarvan je alleen de echo en de schaduw kent.

Japans gezegde

nog even...

...en dan is december weer afgelopen. Godzijdank!

Wat heb ik een hekel aan die maand. Het moét gezellig en leuk zijn.
Nou zo voel ik het niet.

Vroeger was het altijd een beladen periode omdat mijn moeder dan haar bezinningsmomenten had waar ze heel verdrietig van werd.
Later bracht ik de feestdagen wel eens bij vrienden door, maar dat benadrukte voor mij dan vaak dat ik alleen was; ik miste die gezelligheid maar voelde me ongemakkelijk als ik ergens was. Waarom? Besef dat ik na zo'n dag weer terug naar de leegte ging? Waarom kon ik niet genieten van het moment, van het hier en nu? Ik weet het niet.
Dus de laatste jaren blijf ik maar thuis; voel ik me het beste bij. Kan ik doen en laten wat ik wil.

Beledigingen

Beledigingen moeten in zand geschreven worden en complimenten in steen gegraveerd.

Arabisch gezegde

ziekenhuis bezoek

Vanmiddag met Maaike naar Frederique in het ziekenhuis geweest.
Ze zag er kwetsbaar en moe uit.
Via een infuus krijgt ze pijnbestrijding en anti-biotica.
De Reumatoloog denkt nu aan een "coccen" infectie, maar welke is pas duidelijk als de uitslag van de kweek bekend is.

Ik vond haar soms wat afwezig en dan weer (te) vrolijk. Deed me denken aan mijn moeder toen zij morfine als pijnbestrijding kreeg.

Frederique is nu toch wel blij dat ze opgenomen is. Hier krijgt ze de zorg die ze nodig heeft en voor Ageeth was het niet te doen om haar te verzorgen.
Voor beide is het niet leuk om zo oud&nieuw door te brengen, maar het is helaas niet anders. Gezondheid gaat boven alles.

Vrouwenvleugel

Deze flat heeft 10 appartementen waarvan 7 bewoond door vrouwen, daarom noemen we het hier ook wel eens "vrouwenvleugel".
Ageeth en Frederique zijn de “moeder-kloeken” van de flat. Door hun handicaps zijn ze praktisch altijd thuis en wipt iedereen regelmatig even bij hun binnen. Het zijn geen bemoeizuchtige roddeltantes, maar oprecht geïnteresseerde dametjes.

Mede door "de dames" heerst er een gemoedelijke sfeer in de flat; als er iets is staat bijna iedereen wel voor elkaar klaar.
Dat vind ik heel waardevol en bijzonder. Zeker in deze, vaak onpersoonlijke maatschappij.

Buuffie

Net Ageeth gesproken. Ze was vanmiddag met een rolstoeltaxi naar het ziekenhuis gegaan.
Er is door de reumatoloog een punctie van de schouder genomen bij Frederique; er wordt gedacht aan een virus in de botten. De uitslag van de punctie zal dat pas echt duidelijk kunnen maken. Ze ligt nu aan het infuus voor vocht en antibiotica.

Voor Ageeth is doodvermoeiend om "even" op bezoek te gaan. Als je afhankelijk bent van een rolstoeltaxi ben je min of meer aan de goden overgeleverd. Je kan wel tijden afspreken, maar 9 van de 10 keer houden ze zich daar niet aan. Ageeth kan niet zo lang achter elkaar in de elektrische rolstoel zitten en die ritjes met de taxi over hobbels en kuilen geven haar zoveel pijn, dat ze het haast niet op kan brengen.

Daarom heb ik met Maaike - ook een buurvrouw in onze flat - afgesproken dat wij samen morgenmiddag op bezoek gaan en dan wat spulletjes mee zullen nemen. Dan kan Ageeth morgen thuis blijven en een beetje bijkomen van vandaag.

Ideale schoondochter

Zo'n 7 of 8 jaar geleden heb ik na 3,5 jaar de lat-relatie met Erik verbroken omdat hij verliefd was geworden op een andere vrouw.
Ik ben super monogaam en vond - en vind nog steeds - dat als je echt van iemand houdt, je niet open staat voor iemand anders. Na veel samen gepraat en gehuild te hebben, heb ik de relatie uiteindelijk beëindigd. Ik pas er voor om "2e keus" te zijn. Dat was mijn tweede ervaring met degradatie van partner naar "zusje".

Vanmiddag kreeg ik een telefoontje en een vaag bekende stem zei "dag meisje, hoe gaat het met je? Ik heb zo vaak aan je gedacht".
Zat me suf te bedenken wie dat kon zijn.
Het telefoonnummer zei me niets en de stem...tja?
Ehm, sorry maar ik weet niet met wie ik spreek?
Met ma B. Het was de moeder van Erik.
Beide voelden we ons even ongemakkelijk.
Zij zei dat ze geen oud zeer op wilde rakelen, maar dat ze zo vaak aan me moest denken en dat ik altijd een speciaal plekje in haar hart heb gehouden.
Ik wist me niet zoveel raad daarmee; wat moet je daar nou op zeggen? Dank je wel?
Langzaam kwam ik bij van de verbazing; dit had ik nooit verwacht.
Deed me toch wel wat. Blijkbaar had ik een grotere indruk achter gelaten dan dat ik me bewust was. Oke, we konden wel met elkaar opschieten en ik heb hun wel eens geholpen. Maar dat vond ik niet meer dan normaal en echt niet zo bijzonder.

We hebben ruim 1 uur bij zitten kletsen. Niet eens zoveel over Erik. Die wilde ze ook niet vertellen dat ze contact met me had opgenomen, omdat dat blijkbaar nog steeds gevoelig ligt. Ik begrijp niet waarom; hij was degene die vrolijk vertelde dat hij verliefd op een ander was…niet ik. Maar goed, dat is zijn pakkie an. Hij woont wel nog steeds samen met die vrouw waar op hij toen verliefd was, dus zo slecht zal het wel niet met hem gaan.

Ma B. had het toentertijd heel lief gevonden dat ik hun een soort dank / afscheidsbrief had geschreven. Ze vertelde dat ze die brief nog steeds heeft. En ze bleef maar zeggen dat ik een speciaal plekje in haar hart heb gehouden en dat ze vaak aan me denkt.
Gezegd dat het prima met me ging (ahum). Had geen zin en behoefte om haar de waarheid te vertellen. Schiet niemand wat mee op, dus maar lekker in de waan laten dat het prima met zusje gaat.

Na het telefoontje kwamen natuurlijk wel meer herinneringen naar boven. Hè, voelt zo dubbel; vond het heel bijzonder en lief om te horen dat ze me niet vergeten is.
Maar de herinneringen aan de degradatie van toen, versterken het déjà vu gevoel van nu.

Buufje Frederique in ziekenhuis

Benedenbuuffie Frederique is vanmorgenvroeg opgenomen in het ziekenhuis in Amersfoort.

Sinds 2e kerstdag had ze heel veel pijn in haar rug en buik. Ze heeft toen van de huisartsenpost morfinepleisters gekregen.
Gistermiddag was de pijn nog erger geworden; al haar botten deden zeer en kon ze haast niet meer staan op haar voeten van de pijn. Via de huisartsenpost kreeg ze telefonisch door dat ze maar een 2e morfinepleister erbij moest plakken.

Rond 6.00 uur vanmorgen lag ze er heel slecht bij en had ze er ook koorts bij gekregen. Er is toen wél een huisarts gekomen.
Frederique is 82 en woont samen met Ageeth in een aangepaste benedenwoning. Ageeth is 79 en zit door haar handicap in een rolstoel. Voor haar is het onmogelijk om Frederique te helpen; is ook onverantwoord.
Toen de huisarts de situatie met eigen ogen zag, was dat hem ook wel duidelijk geworden en heeft hij een ziekenhuisopname in werking gezet.

Hopelijk komt Frederique er weer bovenop. In het ziekenhuis liggen is nooit leuk, maar zeker niet met deze dagen.

Top 2000

Sinds een paar dagen geniet ik weer van de Top 2000 op radio 2.

Ik heb om diverse redenen een hekel aan de kerst en oud&nieuw; die laatste dagen van december kunnen me niet snel genoeg voorbij gaan.

Maar de top 2000 maakt deze dagen nog een beetje uit te houden.
Veel nostalgische songs komen voorbij en roepen herinneringen op. Ik vind het grappig om te merken dat ik bepaalde riedeltjes nog steeds in mijn hoofd heb zitten.

De laatste tijd irriteerde me van alles; tv, radio, mp3tjes, zelfs het tikken van de klok kon ik niet hebben.
Maar nu merk ik dat het luisteren naar de Top 2000 me een bepaalde rust geeft. Komt misschien ook wel door het soort muziek. Veel oude nummers met herinneringen en veel rustige nummers.

Zag dat Bol.com er slim op ingespeeld heeft; ze hebben de hele lijst met de tijden wanneer de song gedraaid wordt, op hun site gezet met bij het nummer de CD waar het nummer opstaat. Slimme jongens.