Ideale schoondochter

Zo'n 7 of 8 jaar geleden heb ik na 3,5 jaar de lat-relatie met Erik verbroken omdat hij verliefd was geworden op een andere vrouw.
Ik ben super monogaam en vond - en vind nog steeds - dat als je echt van iemand houdt, je niet open staat voor iemand anders. Na veel samen gepraat en gehuild te hebben, heb ik de relatie uiteindelijk beëindigd. Ik pas er voor om "2e keus" te zijn. Dat was mijn tweede ervaring met degradatie van partner naar "zusje".

Vanmiddag kreeg ik een telefoontje en een vaag bekende stem zei "dag meisje, hoe gaat het met je? Ik heb zo vaak aan je gedacht".
Zat me suf te bedenken wie dat kon zijn.
Het telefoonnummer zei me niets en de stem...tja?
Ehm, sorry maar ik weet niet met wie ik spreek?
Met ma B. Het was de moeder van Erik.
Beide voelden we ons even ongemakkelijk.
Zij zei dat ze geen oud zeer op wilde rakelen, maar dat ze zo vaak aan me moest denken en dat ik altijd een speciaal plekje in haar hart heb gehouden.
Ik wist me niet zoveel raad daarmee; wat moet je daar nou op zeggen? Dank je wel?
Langzaam kwam ik bij van de verbazing; dit had ik nooit verwacht.
Deed me toch wel wat. Blijkbaar had ik een grotere indruk achter gelaten dan dat ik me bewust was. Oke, we konden wel met elkaar opschieten en ik heb hun wel eens geholpen. Maar dat vond ik niet meer dan normaal en echt niet zo bijzonder.

We hebben ruim 1 uur bij zitten kletsen. Niet eens zoveel over Erik. Die wilde ze ook niet vertellen dat ze contact met me had opgenomen, omdat dat blijkbaar nog steeds gevoelig ligt. Ik begrijp niet waarom; hij was degene die vrolijk vertelde dat hij verliefd op een ander was…niet ik. Maar goed, dat is zijn pakkie an. Hij woont wel nog steeds samen met die vrouw waar op hij toen verliefd was, dus zo slecht zal het wel niet met hem gaan.

Ma B. had het toentertijd heel lief gevonden dat ik hun een soort dank / afscheidsbrief had geschreven. Ze vertelde dat ze die brief nog steeds heeft. En ze bleef maar zeggen dat ik een speciaal plekje in haar hart heb gehouden en dat ze vaak aan me denkt.
Gezegd dat het prima met me ging (ahum). Had geen zin en behoefte om haar de waarheid te vertellen. Schiet niemand wat mee op, dus maar lekker in de waan laten dat het prima met zusje gaat.

Na het telefoontje kwamen natuurlijk wel meer herinneringen naar boven. Hè, voelt zo dubbel; vond het heel bijzonder en lief om te horen dat ze me niet vergeten is.
Maar de herinneringen aan de degradatie van toen, versterken het déjà vu gevoel van nu.