kogel door de kerk

Ruim 2 uur met Nady aan de telefoon gesproken. Samen gehuild en emoties en frustraties uitgesproken. Waarom wordt er toch zo moeilijk en onduidelijk gecommuniceerd? Er wordt voor elkaar gedacht, maar nooit gevraagd hoe de mening van de ander nu echt is. Nady heeft behoefte om de wensen van ma m.b.t. de crematie te bespreken. Maar Pa en Martha vinden dat niet nodig, "dat zien we dan wel". Zij hebben de mening 'dood is dood' en willen of kunnen er niet over praten.
Nady en ik denken dat ma wel degelijk wensen heeft, maar dat ze ze niet uitspreekt omdat ze weet hoe pa en Martha daarover denken.
Het is allemaal zo gecompliceerd :( Zo jammer.

Ik wil niet dat Nady er alleen voor staat om "tegen" pa en Martha en voor ma te vechten. Zij heeft de sterkste band met ma en zal het heel moeilijk krijgen. Om haar te steunen en toch ook wel voor mijn eigen gevoel, heb ik besloten dat ik zondag naar pa en ma ga. Nady verteld het pa en ma en is er het hele weekend.

Zou vandaag de 45ste verjaardag van Sandra vieren met een etentje, maar dat heb ik afgezegd. Staat mijn hoofd niet naar en tja je weet maar nooit. De afstand is dan te groot om even snel in Heemstede te zijn.