oud zeer

Vanavond bijna 3 uur met een oudere nicht, Tanja, uit Limburg aan de telefoon gezeten; een dochter van de nog levende zus van mijn moeder.
We hadden het o.a. over onze moeders, hoe verschillend maar ook weer zo gelijk ze waren. Beide waren ze niet echt een moeder voor ons. Het was ook voor haar net andersom; wij moesten als kind zorgen voor onze moeder.

Waar ik erg door geraakt werd, is dat Tanja vertelde dat haar vader er vroeger altijd op gehamerd had dat ze uit de buurt van ome Karel moest blijven; dat hij niet te vertrouwen was.
Ome Karel was de echtgenoot van de zus van mijn vader. Zij woonden in dezelfde straat als wij en op weg naar school moest ik daar altijd langs.
Deze ome Karel vond het nodig om mij op 6-jarige leeftijd sexueel te misbruiken.
Ik weet daar alleen nog flarden en de emoties van, maar dat heeft wel een grote invloed op mijn verdere leven gehad.
Door mijn ouders is het altijd dood gezwegen.
In die tijd werd er nauwelijks over gepraat en waarschijnlijk wisten zij zich er ook geen raad mee. Maar dat neemt niet weg dat het verdriet, wantrouwen, schaamte en de pijn van dat moment nog in me zit.
Een paar jaar geleden heb ik een poging gedaan om er toch een keer over te praten met mijn ouders, maar toen zeiden ze glashard dat ze dat niet meer wisten. Dat heeft me heel erg gekwetst. Alsof het er niet toe doet, alsof IK er dus ook niet toe doe. Vooral doodzwijgen.Terwijl ze er wel met Nady over gehad hadden. Zelfs nog in juli dit jaar. Ze wisten het nog dondersgoed!

Nu Tanja vertelde dat haar vader haar zo vaak gewaarschuwd had en dat dit al gebeurde voordat hij zich aan mij vergreep, voel ik een nieuwe boosheid en ik weet niet wat voor andere emoties nog meer. Die waarschuwing was niet voor niets. Hij had het waarschijnlijk al eens eerder gedaan.
Ze hadden me nooit alleen met die vent mogen laten zijn!!
Weet niet wat ik daar nu weer mee moet. Wil die boosheid niet meer in me. Maar overkomt me wel. Baal ik van.