voor het eerst naar het hospice

Vandaag voor het eerst naar het hospice geweest. Het bevind zich in een gedeelte van voormalige kerk.








Het is heel rustig en ruim en ziet er heel goed verzorgd uit. Behalve de ruime en goed ingerichte kamers, is er een ontspanningsruimte, een stiltekamer, 2 familiekamers en een kleine binnentuin. Dat is voor mij wel prettig want dan kan ik af en toe toch even roken (ja ik weet het, is slecht).

Het is een "high-care" hospice met 10 kamers. Overdag en savonds zijn er 2 verpleegkundigen en aardig wat vrijwilligers. 's Nachts is er 1 verpleegkundige en een vrijwilliger als slaapwacht.
Er bestaan ook "low-care" hospices; die zijn meestal kleiner (2 - 4 kamers) en daar zijn de verpleegkundigen alleen op oproepbasis beschikbaar. De dagelijkse bezetting bestaat daar uit alleen maar vrijwilligers.


Gisteren was de arts geweest en heeft een fijn gesprek met pa, ma en Martha gehad. Er is gisteren meteen een catheter ingebracht zodat ze niet meer zo vaak verschoond hoeft te worden, want dat was steeds pijnlijk en vermoeiend voor haar. De morfinedosering is ook weer aangepast. Belangrijkste zorg is dat ze geen pijn heeft en zo aangenaam mogelijk ligt.

Mam was heel blij met haar kamer en de verzorging; "het lijkt wel vakantiehuisje."
Ze heeft ook iets nieuws ontdekt: waterijsjes! Dat gaat goed en geeft haar toch even een andere smaak.



Pa had niet zo goed geslapen. Dat is ook wel begrijpelijk. Vreemde omgeving, vreemde situatie.
Vanmorgen is hij samen met Martha naar huis gegaan om zijn eigen auto op te halen. Hij heeft meteen ook een vogelhuisje van thuis meegenomen en op het terrasje gezet, zodat ma weer naar de vogeltjes kon kijken. Ze genoot daar van.

Ik had namens Em één roos meegenomen en zijn kaart kwam vanmorgen als eerste binnen. Daar werd ze heel ontroerd van. Ze wilde hem even bedanken, maar helaas was hij in vergadering dus kregen we hem zelf niet te pakken. Ze heeft wel wat op de voicemail ingesproken..."wat ben je een lieverd".