Weer gezien

Vandaag met Nady naar pa en ma geweest omdat het steeds slechter gaat in ik mam toch nog wil zien. Ondanks de boosheid van Nady wilde ze mee zodat ze als het nodig was als buffer kon functioneren.

Was de eerste keer sinds 1985 dat ik Martha weer zag en sprak.
We hebben elkaar nog wel een keer tijdens het 45-jarig huwelijk van pa en ma gezien, maar dat was toen ijzig koud en vermijdend.
Maar nu draait alles om de situatie van ma, dus heb ik mijn best gedaan om die persoonlijke gevoelens naar Martha toe in de "neutraal" stand te houden.

Nady ging eerst even boven bij ma kijken en heeft daar een tijdje zitten kletsen.
Pa, Martha en ik beetje krampachtig over koetjes en kalfjes gepraat en koffie gedronken.
Nady kwam op een gegeven moment naar beneden en zei dat mam gevraagd had of ik naar boven kwam.
Ze zag er erg kwetsbaar uit; het "bange vogeltje" zag er nóg banger en wanhopiger uit. Mager en bleek. Dikke knuffel gegeven en op het rand van het bed gaan zitten en zo een tijdje stil gezeten. We hebben samen stil zitten huilen. Haar koppie gestreeld en zo viel ze in slaap. Ben toen zachtjes weer naar beneden gegaan.

Nady was erg stil en begon op een gegeven moment heel erg te huilen. Ze zei dat het ze niet meer zal zou komen. Kan ze niet meer aan.
Voor Nady en mam is het te emotioneel en dat weten ze van elkaar en willen elkaar dat verdriet (onbewust) sparen. Te moeilijk om geconfronteerd te worden met het naderende einde en om definitief afscheid te moeten nemen.
Beide waren zich er denk ik ook heel erg van bewust dat het de laatste keer was dat ze elkaar zagen en hebben ze op hun eigen manier afscheid van elkaar genomen. Nady heeft mam de dingen gezegd die ze nog graag wilde zeggen.
Het is goed zo, en heel moedig.

Toen ik Nady weer terug bracht naar Lelystad, hadden we het er in de auto over dat het ons alle twee opgevallen was dat pa wel heel vaak zijn linker arm en borststreek vastpakt. Vroeger was dat een teken dat hij weer last had van zijn hart.
Hij ziet er ook doodmoe uit, met een ingevallen gezicht en heeft een beetje wilde onrustige ogen. Het moet voor hem ook langzamerhand niet meer op te brengen zijn.