Toch naar een hospice?

Weer terug uit Haarlem

Iedere dag gaat het een beetje achteruit. De morfine is weer verhoogd, omdat mam de pijn weer erger werd.
Een bijwerking van morfine kan zijn dat er een soort hallucinaties optreden, maar omdat de huisarts en Martha haar dat uitgelegd hebben is ze er niet angstig onder. Kan getriggerd worden door geluiden, licht of geuren. We hebben de spiegel van de kaptafel daarom ook afgedekt zodat de reflexie haar niet kan verwarren.
Ze wist niet dat Jan er al was. Jan praatte in de keuken en toen zei mam dat ze stemmen op het perron hoorde. Had ze dus de link stem van Jan en weten dat hij met de trein gekomen was "aan elkaar gebreid" naar stemmen op het perron horen. Nadat ik dat uitgelegd had, was het ook meteen goed.

De thuishulpen variëren erg qua deskundigheid. Gisteravond was David er weer. Een pracht gozer die goud waard is!
Hij komt uit een Afrikaans land waarvan ik de naam even vergeten ben en heeft 10 jaar in een verpleegtehuis in Haarlem gewerkt. Is daarna even voor 1 jaar in Italie gaan werken met geestelijk gehandicapte kinderen. En werkt hij hier weer, maar nu in de thuiszorg.
Hij vroeg hoe het met de schone dame was en maakte mam aan het lachen met zijn kleine grapjes. Het verschonen en draaien ging perfect en pijnloos. Ook voor de kleine dingetjes had hij oog; haren mooi neerleggen, voeten en knieen masseren. Dat was een hele verademing voor mam en ook voor mij eigenlijk wel. Het kán dus wel.
Vanmorgen toen ik met een andere thuishulp mam ging verschonen en keren, moest ze het ook even tegen deze hulp zeggen; dat David het zo goed gedaan had en dat ze zo lekker geslapen had.
Er komt 3x per dag een thuishulp, maar David is de enige die ik tot nu toe meegemaakt heb die de situatie goed inschat en ook goed kan.Triest, heel triest.

Wij hebben de mazzel dat Martha recente en ik (22 jaar geleden) ervaring hebben met de gezondheidzorg, maar wat moeten families die dat niet hebben?

Nog een even met Martha gesproken. Ze had van de week heel toevallig een uitzending op tv met pa gezien over het hospice in Alkmaar. Normaal gesproken zou hij dat uitgezet hebben, maar nu wilde hij het toch wel kijken. Daarna hebben ze er samen nog over nagekletst. Hij had er een positief beeld van gekregen en had Martha nog meer vragen gesteld. Kwam ook naar voren dat 1 belangrijke voorwaarde voor een opname in een hospice is, dat de patient niet in coma mag liggen. Dit o.a. omdat het voor de verpleging en patient belangrijk is toch nog even een band op te kunnen bouwen.
Blijkbaar heeft pa na die avond nagedacht, want smorgens had hij tegen Martha gezegd dat het misschien toch beter is als mamma naar een hospice gaat en maar dan wel het liefst die in Alkmaar. Omdat pa dat gezien had op tv en van Martha het e.e.a. daarover gehoord heeft en misschien ook wel omdat zij daar wonen; is wat praktischer. Morgen is de eigen huisarts er weer; grote kans dat dit naar voren brengen. Maar het is hun keuze, dus afwachten maar.

Ben doodmoe dus duik vroeg mijn bed in...even bij tanken.