Dankwoord

Vanmorgen belde Martha. Of ik misschien het dankwoord wilde schrijven of dat Jan dat mocht doen.

Ehm, tja....nou dan doet Jan het wel en dan faxen we het je zodat jij er naar kan kijken. Dan horen we wel wat je er van vind.

Twee uur later kreeg ik de fax met het dankwoord. Vond het heel onpersoonlijk en koud. Heb daarom wat teksten veranderd en erbij gezet. En dat weer terug gefaxt.
Daarop belde Martha weer; pappa beslist uiteindelijk. Natuurlijk, ik zal zondag alle twee de versies ruim uitgeprint meenemen. Dan ga ik naar Haarlem en zie ze bij pa. We gaan dan samen naar het mortuarium omdat dan de kist gesloten wordt. Vooraf kunnen we dan kiezen welke versie het wordt en die afgeven bij het mortuarium.

De twee versies ook naar Nady gemaild. Die was weer ontstemd dat er niet naar haar mening gevraagd was. Pfff...af en toe voel ik me zo klem zitten tussen iedereen.

Dit weer een beetje gesust en over de speech van Nady gesproken. Ze had hem samen met haar man nog wat aangepast, maar was nu af.
Ze vind het nog steeds doodeng, maar heeft een zekere vorm van vastberadenheid over zich.."ik zal ze een poepie laten ruiken". Go girl!