Waterijsjesdag!

Vanmorgen eerst naar Lelystad gegaan en even bij Nady thuis zitten kletsen. Daarna samen naar Alkmaar om Jan af te lossen.
Martha en pa waren er vannacht gebleven en zijn rond 9.30 h toen Jan kwam, naar Martha's huis gegaan om daar even te gaan slapen.
Wij kwamen rond 15.00 uur aan. Rond 22.00 uur kwamen pa en Martha ons aflossen en zijn we weer naar huis gegaan.

Mam was heel erg moe, maar wel helderder (opleving?). Door de medicatie heeft ze geen pijn en de benauwdheid is ook weer wat minder geworden. Ze had wel erge dorst, maar drinken ging niet zo goed.
Dus.... kwamen de waterijsjes weer op de proppen. Zachtjes een klein hapje in haar mond laten smelten. Daar genoot ze zo van! Ze bleef maar zeggen "wat een wonder, dat ik dat nog kan".
Ik denk dat de morfine invloed op haar beleving heeft, maar het was hoe dan ook heel bijzonder. Net een klein kind dat stiekum met z'n handen in de snoeppot zat...beetje ondeugend vragen: "mag ik er nog een??" Tuurlijk, als u dat lekker vind en niet misselijk ervan wordt, waarom niet? En dan zei ze weer met een grote glimlach "het is een wonder". Ze voelde zich prettig en hoopte dat het zo bleef. Of dat nou door de morfine kwam of niet maakt niets uit. Ze had even grote pret en dat pakt niemand haar meer af.

Nady's dochtertje had een tekening voor oma meegegeven.
Allemaal kusjes en bloemetjes voor oma. Met de woorden "dag lieve oma, ik hou van je en zal je noooit vergeten". We vonden het wel moeilijk; wel of niet aan mam laten zien? Raakt mam er door overstuur? Omdat we doorkregen dat mam niet goed meer kon zien, heeft Nady hem laten zien en verteld dat er "dag lieve oma, ik hou van je" op stand. Niet dat ze oma nooit zal vergeten, omdat we bang waren dat dat te confronterend met het nadere sterven zou kunnen zijn. En ze had net zo'n "goede" middag. Mam kon de tekening inderdaad niet goed zien, maar was blij met de tekening "ach, de lieverd". Daarmee was het goed en kwam de boodschap over. Haar kleinkind had een mooie tekening voor haar gemaakt.


Ik heb van die momenten een paar foto's gemaakt en met mijn mobiel haar woorden opgenomen. Voor Nady en mij een dierbare herinnering aan "de waterijsjes dag".