kist gesloten

Vanmiddag is de kist gesloten.

Ik ben eerst naar pa gegaan. Martha en Jan zouden daar ook naar toe komen.
Jan had de twee versies van het dankwoord al aan pa gegeven.
"Deze wordt het" zei pa. Dat was de versie die ik aangepast had. Alleen die tekst "als u op een zonnige dag een vrolijk vogeltje ziet, denk dan nog eens aan haar" vond hij niks, dus daar kwam als slotzin de tekst van Jan dan weer.
Met een beetje ouderwets knippen en plakken, hebben we er 1 brief van gemaakt en meegenomen naar het mortuarium. Daar hebben ze het even gekopieerd en 1 exemplaar weer aan ons meegegeven. Het andere zouden ze aan de man geven die onze dienst zou begeleiden.

Daarna naar de ruimte waar mam opgebaard lag.
Ik had haar sinds dinsdag niet meer gezien. Ze lag er nog redelijk mooi bij, alleen hadden ze haar haar anders gekapt dan ze het altijd had. Ook het lipje van de rits zat niet goed. Raar dat niemand dat eerder opgevallen was.
En het stond vol met bloemen.
Op een gegeven moment pa even alleen gelaten en een kop koffie genomen.

Straks zou de kist dicht gaan.
Het was voor mij een moment van nu of nooit.
Ik weet dat pa geen foto's wil, maar ik wel. Had mijn camera wel meegenomen.
Durfde ik tegen m'n vaders wens in te gaan? Is dat respectloos?

Toen pa weer uit de kamer kwam, vrouwmoedig gezegd dat ik nog even alleen met mam wilde zijn en de deur dicht gedaan. Heb haar nog een kus op haar voorhoofd gegeven en wat woorden tegen haar gezegd en mijn tranen laten vloeien.
Daarna heel gehaast en stiekum toch wat foto's gemaakt. En maar hopen dat ze het niet door zouden krijgen. Dat hebben ze niet, of in ieder geval lieten ze dat niet merken.